امانیه
امانیه \ amāniy(yy)e\ ، محله‌ای در منطقۀ 3 شهرداری تهران. امانیه که در محدودۀ ناحیۀ دو منطقۀ 3 شهرداری تهران قرار دارد، از شمال به بزرگراههای مدرس و چمران، از شرق به بزرگراه مدرس، از غرب به خیابان ولیعصر و از جنوب به بلوار اسفندیار و خیابان ارتش محدود است («شهرداری ... »، بش ؛ محمودیان، 163).
تا پیش از آغاز ساخت‌وساز در این محله، اراضی آن پوشیده از تپه‌ماهور بود. معیرالممالک پس از ساختن عمارت باغ فردوس برای اینکه از ایوان طبقۀ سوم آن عمارت دید بهتری به تهران داشته باشد، دستور داد تا آن تپه را که مانع دید بود خاک‌برداری کنند، اما پس از آنکه مقداری از خاک آن تپه را برداشتند، به دلیل آنکه هزینۀ سنگینی دربر داشت، از ادامۀ کار منصرف شد (ستوده، 1017).
ظاهراً تاریخچۀ تشکیل این محله به دوران پهلوی دوم (اواخر دهۀ 1320 ش) باز می‌گردد؛ در آن سالها محمد امان‌پور یکی از مدیران وقت شرکت هواپیمایی هما به ساخت‌وساز ساختمان در آنجا اقدام کرد و ظاهراً نـام امانیـه بـرگرفته از نام او ست (تحقیقات ... ). برای تأمین آب مصرفی این محل از آب قناتهای محلۀ زعفرانیه استفاده می‌شد و از طریق ظروف مرتبط آب را به امانیه حمل می‌کردند. در آن دوره در آنجا کافه‌ای مجهز و بسیار زیبا نیز ساخته بودند؛ امروزه بناهای محلۀ امانیه تقریباً به همان شکل گذشته باقی مانده است (تحقیقات). امانیه به داشتن رستورانها و مراکز خرید لوکس مشهور است و بیشتر ساکنان آن از نظر اقتصادی مرفه‌اند («شهرداری»، بش (.
مراکز تجارتی و اداری با بافت مسکونی در این محله آمیخته شده‌اند و بخشی از خیابان ولیعصر (ع)، به عنوان یکی از قدیمی‌ترین خیابانهای تهران هم در محدودۀ این محله قرار گرفته است. مراکز و سازمانهایی از جمله سازمان صدا و سیما، نمایشگاه بین‌المللی، مجموعۀ ورزشی انقلاب، و بوستان ملت در مجاورت محلۀ امانیه واقع‌اند. جمعیت ثابت این محله (در 1388 ش) به طور تقریبی حدود 000‘ 27 تن برآورد شده است (همانجا).
مآخذ
تحقیقات میدانی مؤلف؛ ستوده، منوچهر، «باغ فردوس»، ناموارۀ دکتر محمود افشار، به کوشش ایرج افشار و کریم اصفهانیان، تهران، 1365ش؛ «شهرداری منطقۀ سه تهران»، واحد روابط عمومی؛ محمودیان، علی‌اکبر و دیگران، نگاهی به تهران از آغاز تاکنون، تهران، 1384ش.