آسر
آسِر \ āser\ ، توبیاس میخائِل کارِل (1838-1913م/ 1254-1331ق)، حقوق‌دان هلندی. او در 1911م، به پاس نقشی که در برگزاری نخستین کنفرانس صلح لاهه (1899م) در راه تشکیل دیوان دائمی داوری داشت، به‌طور مشترک با آلفرِد فرید، روزنامه‌نگار و صلح‌طلب اتریشی، برندۀ جایزۀ صلح نوبل شد.
آسر در خانواده‌ای سرشناس در آمستردام زاده شد، خانواده‌ای که تا آن زمان، چند وکیل و حقوق‌دان برجسته در آن پرورش یافته بودند. او با اینکه در حوزۀ علوم اقتصادی به استادی رسید و رساله‌اش، با عنوان «مفهوم اقتصادی ارزش»، توجه بسیاری را برانگیخت، به اقتصاد بسنده نکرد و به تحقیق و تحصیل در حقوق کشیده شد. او در 1862م تدریس حقوق را آغاز کرد و در 1876م استاد حقوق تجارت و حقوق بین‌الملل در دانشگاه آمستردام شد.
دلبستگی آسر به حقوق بین‌الملل سبب شد که همراه دو حقوق‌دان دیگر، یکی بلژیکی و دیگری انگلیسی، در 1869م چاپ نشریه‌ای را با عنوان «بررسی حقوق بین‌الملل و قانون‌گذاری تطبیقی» آغاز کند. او در 1873م، به دعوت همکار بلژیکی‌اش، در نشست بین‌المللی شماری از حقوق‌دانان برجسته در شهر خِنت (گان) در بلژیک شرکت کرد. نتیجۀ اساسی این نشست، بنیادگذاری مؤسسۀ حقوق بین‌الملل بود که آسر بعدها برای دوره‌ای ریاست آن را بر عهده گرفت. او همچنین از پشتیبانان اصلی تشکیل آکادمی بین‌المللی حقوق بود که 10 سال پس از مرگش (1923م)، در لاهه بنیاد نهاده شد. آسر در 1891م از دولت هلند درخواست کرد کنفرانس وحدت رویه در حقوق بین‌الملل خصوصی را، که نخستین نشست آن در 1893م بود، در لاهه تشکیل دهد. این کنفرانس بعداً به نهادی دائمی مبدل شد. تدوین معاهده‌های سالهای 1902-1905م لاهه دربارۀ حقوق خانواده از کارهایی است که به‌کوشش این نهاد انجام گرفت.
آسر در 1875م به سمت مشاور حقوقی وزارت امور خارجۀ هلند برگزیده شد. او در 1893م به عضویت شورای دولتی هلند ــ عالـی‌تریـن مرجع در سـاختار حکومتی آن کشور ــ درآمد و در 1898م به‌عنوان دبیر کمیسیون دولتی حقوق بین‌الملل انتخاب شد. آسر در سالهای 1911 و 1912م ریاست کنفرانسهایی را برعهده داشت که برای ایجاد وحدت رویه در قانون مربوط به براتهای بین‌المللی تشکیل شد. وی در کنفرانسهای صلح لاهه در 1899 و 1907م نمایندۀ رسمی هلند بود.
از دیگر موفقیتهای آسر، به دست آوردن حق عضویت هلند و اسپانیا، در کنار فرانسه، انگلستان، آلمان، اتریش، ایتالیا، روسیه و عثمانی، در کمیسیون کانال سوئز بود که به پیمان تضمین بی‌طرفی کانال در 1898م انجامید.