طامّة الکبری

طامّه از «طمّ، یطمّ، طمّاً و طُمُوماً» یعنى بالا آمد و پوشاند، هر چیز که زیاد و برتر و غالب شود. طامّه حادثه ناگوارى است که بر همه چیز فراگیر شود.

«طامّة الکبرى» از نامهاى قیامت به معناى رخداد هولناکى است که بر هر حادثه دیگر غلبه دارد. این اسم با صفت خود «کبرى» تنها یک بار در قرآن آمده است: «فَاِذا جاءَتِ الطّامَّةُ الکبرى». (سوره نازعات/۳۴)

پانویس

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صص ۱۶۹-۱۶۸.