عبادی مروزی

از دانشنامه‌ی اسلامی


عبادی مروزی، قطب‌الدین، ابومنصور مظفر

قرن: ۶ (۵۴۷-۴۹۱) ق؛

واعظ، فقیه و محدث. ملقب به امیر و معروف به امیر قطب‌الدین یا قطب عبادى. در روستاى سنج عباد، از قراء مرو به دنیا آمد و بدین جهت به عبادى مشهور شد.

وى از نصرالله خشنامى و عبدالغفار شیروى و عده‌اى دیگر حدیث شنید. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند.

او در جامع قصر املاى حدیث مى‌کرد. ابن‌اخضر و حمزه بن قبیطى و محمد بن مکرم از وى حدیث روایت کرده‌اند. نیکویى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود.

ابن‌جوزى گوید: که او زیباکلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى کرده‌اند. ابوسعد سمعانى گوید: که از او رساله‌اى در «شرب الخمر» دیده است. عبادى در عسکر خوزستان درگذشت.

منابع