فارق

«فارق» از باب «فرق، یفرق، فرقاً» به معناى فاصله انداختن و جدا نمودن دو چیز را گویند. این صفت فعلى خداوند دو بار در قرآن کریم در مورد جدا کردن دریا براى بنى اسرائیل و جدا کردن قرآن (نزول تدریجی) آمده است:

• «وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ ...». (سوره بقره/ ۵۰)
• «وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ ...». (سوره اسراء/ ۱۰۶)

این صفت الهى به صورت اسمى نیز در دعای جوشن کبیر آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا فَارِقُ یا فَاتِقُ‏ یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق‏».

پانویس

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۵۰۰.