خشونت
«خشونت» و «عنف»، درشتى در گفتار و کردار و حرکات، بی رحمی و تندخویی است، و ضد آن «مدارا» و نیکویى با مردم می باشد.
در حدیث «جنود عقل و جهل» مقابل رفق، «خُرق» (که به معناى شدت، زجر و عجله است) آمده است؛ همچنین مقابل سهولت نیز آمده است که به معناى قابل انعطاف نبودن می باشد.
وجود رذیله «خرق» در انسان او را مبغوض و غیرقابل معاشرت مى‌نماید و قهرا توده مردم حتى گاهى زن و فرزند و پدر و مادر هم از او منزجر مى‌شوند و بر فرض آن که داراى کمالات علمى باشد، به خاطر این صفت نکوهیده و خلق ناپسند، کسى از علمش بهره مند نمى‌گردد.
شکى نیست که عُنف، خُرق و صعوبت که معناى آن یا لازم آن غلظت و خشونت در گفتار و کردار است، باعث مختل شدن امر معاد و معاش انسان مى‌شود.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: "الخُرقُ شومٌ و الرفقُ یُمنٌ"؛ خرق و درشتى، بدشگونى و رفق، فرخندگى و برکت است.
پانویس
منابع
- خشونت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: ۶ اسفند ۹۲.