زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

آل طفیل





آل طفیل، فرزندان طفیل بن منصور از سادات حسینی حاکم بر مدینه در قرن هشتم بودند.


۱ - طفیل بن منصور



طفیل بن منصور بن جماز بن شیحه چند نوبت به حکمرانی مدینه دست یافت که بار نخست در سال ۷۲۸ق. بود. وی امیری با همت، کریم و با هیبت خوانده شده است.
[۲] فیروزآبادی، محمد، المغانم المطابه، ج۳، ص۱۲۲۳.
[۳] حسینی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۲، ص۴۵۰.


۱.۱ - فرزندان وی


فرزندان وی یحیی، مانع، عقیل، قاسم، مغامس و عجمی بودند که فرد اخیر به نیابت از پدرش حکمران مدینه شد.
[۴] یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۸-۱۵۹.
آنان و نسل‌شان به آل طفیل شناخته می‌شوند. نسل یحیی بن طفیل به آل عنقا (عنقا بن یحیی) شهرت یافتند و از آنان گزارشی در دست نیست. تبار مغامس که به آل مانع شهرت یافتند، آل شعبان، آل موسی از نسل موسی بن سند بن طفیل و آل محمد (محمد بن سنان) از دیگر زیرمجموعه‌های آل طفیل هستند.
[۵] یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۹.
از این خاندان، تنها تا سده ۱۱ق. آگاهی‌هایی در دست است.

۲ - پانویس


 
۱. عسقلانی، ابن حجر، الدرر الکامنه، ج۲، ص۳۸۶.    
۲. فیروزآبادی، محمد، المغانم المطابه، ج۳، ص۱۲۲۳.
۳. حسینی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۲، ص۴۵۰.
۴. یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۸-۱۵۹.
۵. یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۹.


۳ - منبع



حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، برگرفته از مقاله «اشراف حسینی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.