ابر (قرآن)ابر، توده و اجتماع ذرات بخار آب [۱]
فرهنگ فارسی معین.
است.۱ - تعابیر مورد استفادهاز آن در قرآن با واژه‌هایی مانند « سحاب »، « غمام »، «مزن» یاد شده است؛ چنانکه از برخی کلمات در موارد خاص مانند « سماء »، «ظلة»، «معصرات» و «عارض» و «صیب» نیز می‌توان معنای ابر را استفاده کرد. ۲ - عناوین مرتبطابر عذاب؛ ابر و باد؛ ابرها در آستانه قیامت؛ ابرهای باران زا؛ پیدایش ابرها؛ حرکت ابرها؛ نقش ابرها. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۴۸، برگرفته از مقاله «ابر (قرآن)». رده‌های این صفحه : ابر | موضوعات قرآنی
|