ابن‌ابی‌عون ابراهیم بن محمدابنابیعون ابراهیم بن محمد (متوفای ۳۲۲ق)، ادیبی از پیروان و معتمدان شلمغانی ملحد در قرن چهارم قمری در بغداد بود. ۱ - معرفی اجمالیابواسحاق، ابراهیم بن محمد بن ابی عون بن منجم، ادیبی از پیروان و معتمدان شلمغانی ملحد در بغداد بود. راضی‌بالله عباسی پس از این‌که از او خواست از شلمغانی بیزاری جوید و او حاضر نشد، او را همراه شلمغانی به‌دار آویخت. او از کسانی بود که درباره شلمغانی بسیار غلوّ می‌کرد و می‌گفت: «او از خدایان است.» کتاب النواحی و الآفاق در اخبار و جغرافیای شهرها، کتاب الجوابات المسکتة، کتاب التشبیهات، الدواوین، الرسائل و ... از آثار او است. [۳]
کراچکوفسکی، ایگناتی یولیانوویچ، الادب الجغرافی، ج۱، ص۱۸۴.
[۴]
بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۲۳۵.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۱۱. |