ابوالحسن عباد بن عباس طالقانی اصفهانیابوالحسن عباد بن عباس طالقانی اصفهانی، از محدّثین و دانشمندان و متکلمین شیعه در قرن چهارم هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن عَبّاد بن عبّاس بن احمد بن ادریس طالقانی، از محدّثین و دانشمندان و متکلمین شیعه در قرن چهارم هجری بوده است. در طالقان متولّد گردیده و نزد عدّه‌ای از علماء و محدّثین اصفهان و غیره تحصیل کرده تا به مقامات عالیه رسید. او از فریانی، ابوخلیفه فضل بن حُباب، ابوعبداللّه بن جعفر بن محمّد اُشنانی، محمّد بن حیّان مازنی، محمّد بن عبدالوهاب و ابراهیم بن احمد مروزی نقل حدیث کرده و فرزندش اسماعیل (صاحب بن عباد)، ابواسحاق بن حمزه، ابوبکر احمد بن موسی بن مردویه، حافظ ابی‌الشیخ عبداللّه بن محمّد بن جعفر اصفهانی، محمّد بن ابراهیم بن علی و محمّد بن حیان مازنی از او روایت می‌کنند. او ابتدا معلم رکن‌الدّوله حسن بن بابویه دیلمی بوده و چون رکن‌الدّوله به سلطنت رسید، وی را منصب کتابت و وزارت داد و تا سال ۳۳۵ق که وفات یافت در این مقام بود. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۷۵.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۲۸۴.
[۸]
فقیه‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۱۶.
وی کتابی درباره «احکام قرآن» نوشته و با حسن بن عبدالرّحمان حماد قاضی مکاتبه داشته است. منشآت او را مدون کرده بودند و در آن روزگار شهرتی داشت. عباد طالقانی در کلام، حدیث، فقه و ادب زبردست بوده است. ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۱. رده‌های این صفحه : متکلمان اصفهان | متکلمان اصفهانی سده چهارم(قمری) | محدثان اصفهان | محدثان ایران | محدثان سده چهارم(قمری) | مقالات اعلام اصفهان | مقالات اعلام اصفهان
|