ابوکبیر هذلیابوکبیر عامر بن حلیس هذلی، از شاعران صحابی در اوایل قرن اول هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوکبیر عامر بن حلیس یا عامر بن جمره هذلی، از بنی هذیل و از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود. وی یکی از شاعران برجسته آن قبیله شمرده می‌شد و گفته‌اند که از آن قبیله ۱۳۰ شاعر برخاسته، اما هیچ‌یک در خلاقیت و نوآوری، چون او نبود. وی مسلمان شد و در ردیف اصحاب به حساب می‌آمد، اما اثری از مسلمانی در او دیده نمی‌شد، [۶]
سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۴۹.
گرچه سروده‌های او از ویژگی‌های جاهلی نیز برخوردار نیست. به‌هرحال وی در اشعارش به وصف ستیزها، غارتگری‌ها و ماجراجویی‌های خود می‌پردازد.دیوان او چهار قصیده بلند و نوزده قطعه کوتاه دارد که با شرح ابوسعید سکری و ترجمه فرانسوی به چاپ رسیده است. [۸]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۸۴.
تاریخ وفات وی در دست نیست، ولی در ابتدای قرن اول می‌زیسته است. [۱۰]
سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۴۸.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۲۱، برگرفته از مقاله «ابوکبیر عامر بن حلیس هذلی». |