اجماع تقیهایاجماع تقیه‌ای، بیان رأیِ شنیده شده از امام (علیه‌السلام) - در زمان حضور - در قالب اجماع ، به سبب تقیه می باشد. ۱ - منظور از اجماع تقیه ایاجماع تقیه‌ای، به این معنا است که فقیه حکم را از شخص امام (علیه‌السلام) در زمان حضور بشنود، ولی به سبب تقیه و خوف نتواند حکم را به امام (علیه‌السلام) نسبت دهد و به همین خاطر، ادعای اجماع نماید. ۲ - حجیت اجماع تقیه ایاجماع تقیه‌ای نیز مانند اجماع تشرفی از مقوله خبر واحد می‌باشد و حکم آن مانند اجماع منقول به خبر واحد است؛ این در صورتی است که از اجماع تقیه‌ای علم به رأی امام (علیه‌السلام) حاصل نشود، وگرنه نفس علم دارای حجیت است و نیازی به حجیت اجماع ندارد. [۱]
منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۰۱.
[۲]
منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۲۱۹.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۹، برگرفته از مقاله «اجماع تقیه‌ای». رده‌های این صفحه : اجماع
|