اخلاق (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «اخلاق» است. ۱ - معنای اخلاق«اخلاق» جمع «خُلُق» يا «خُلْق» به معناى سرشت و به قول راغب، اخلاق، خصلتهايى است كه با ديده بصیرت درك مى‌شود. به گفته برخى، اخلاق، ترازوى رفتار، اعمال و انديشه‌هاى خوب و بد انسان و زمينه‌ساز وجدان فردى و جمعى است [۴]
دائرةالمعارف تطبيقى علوم اجتماعى، ج ۱، ص ۴۴.
و به آن دسته از رذايل و فضايلى گفته مى‌شود كه ترك و فعل آن‌ها به اقتضا و مطابق عقل عملى يا وجدان اخلاقى يا عرف و شرع است. به ديگر سخن، به گونه‌اى از رفتار فردى يا جمعى گفته مى‌شود كه دعوت به آن‌ها با زبان موعظه است و در تعالىِ معنوى انسان، نقش اساسى دارد. در ذيل اين عنوان، به مباحث كلّى بسنده شده است و تفصيل هر كدام از موضوعات اخلاقى در جايگاه خود آورده مى‌شود.در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «تزكيه»، «خير»، «شرّ»، «بغى»، «همز»، «ضرّ»، «طغيان»، «يأس»، «قنط»، «سيئه»، «اكرام»، «قرح»، «ظلوم»، «نميم»، «معروف»، «غنا»، «اثيم» و ... استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآسیبشناسی اخلاقی (قرآن)، اهمیت اخلاق (قرآن)، توارث اخلاقی (قرآن)، مبانی اخلاق (قرآن)، مربیان اخلاق (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۴۷۴، برگرفته از مقاله «اخلاق». رده‌های این صفحه : اخلاق | موضوعات قرآنی
|