ارض صلحارض صلح، اصطلاحی در فقه نظامی است و به زمینی گویند که ملک اهل ذمه است و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امام (علیه‌السّلام) با آنها قرارداد صلح بسته، بدین ترتیب که زمین مال آنها باشد؛ ولی جزیه بپردازند. ۱ - معنای لغویارض صلح در لغت یعنی سرزمین صلح و آشتی. ۲ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح فقه، ارض صلح به زمینی گویند که ملک اهل ذمّه است، و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یا امام (علیه‌السّلام) با آنها قرار داد صلح بسته، بدین ترتیب که زمین مال آنها باشد؛ ولی جزیه بپردازند. ۳ - ارض مفتوح عنوه«الْارْضُ الْمَفْتُوحَةَ عَنْوَةً؛ زمین فتح شده با قدرت و زور.» از دیدگاه فقه اسلامی «ارض مفتوح عنوة» یعنی آن مقدار از سرزمین کافران که بوسیله قدرت نظامی اسلام (فتوحات اسلامی) از آنها گرفته شده است. منافع چنین زمینی با نظر امام، صرف مصالح مسلمانان می‌شود. ارض مفتوح العنوة را «ارض خراج» هم می‌نامند. زمین کافرانی که (قبل از رسیدن قوای نظامی اسلام) اسلام را بپذیرند، ملک آنها خواهد بود و به جز زکات چیز دیگری پرداخت نمی‌کنند. ۴ - پانویس۵ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۱۵. |