زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استعاذه (قرآن)






استعاذه به معنای پناه بردن به خدا است.


۱ - واژه استعاذه



استعاذه، از ریشه عوذ به معنای پناه بردن به غیر، از هرگونه شر و بدی و درخواست کمک و چنگ زدن آمده است.

۲ - مشتقات استعاذه



در این مدخل از مشتقات «عوذ» و عبارت‌های «لا ملجا من الله الا الیه» (پناهگاهى از خدا جز بسوى او نيست‌) و «لن تجد من دونه ملتحدا» (هرگز پناهگاهى جز او نمى‌يابى)‌ استفاده شده است.

۳ - اهم عناوین



استعاذه به خدا
استعاذه مریم
استعاذه محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
استعاذه موسی علیه‌السّلام
استعاذه نوح علیه‌السّلام .

۴ - پانویس


 
۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۵۲، ذیل عوذ.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۵۲، ذیل عوذ.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۳، ص۴۹۸، ذیل عوذ.    
۴. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ص۲۲۵، ذیل عوذ.    
۵. توبه/سوره۹، آیه۱۱۸.    
۶. کهف/سوره۱۸، آیه۳۷.    


۵ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۴۲، برگرفته از مقاله «استعاذه».    


رده‌های این صفحه : استعاذه | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.