استعمال افهامی تصوریاستعمال افهامی تصوری استعمال لفظ به قصد فهماندن معانی فاقد نسبت تامه است. ۱ - انواعمعنایی را که گوینده قصد تفهمیم آن را به مخاطب دارد، یا معنای اسمی و مفهوم مستقل است مانند: «الرجل» و «الضرب»، یا معنای ربطی و غیر مستقل (مفهوم اندکاکی) است که همان معانی حروف و نسب اضافی و ایقاعی می‌باشد. ۲ - تعریفاگر گوینده قصد فهماندن معنای اسمی یا معانی حروف یا نسب اضافی غیر تام را داشته باشد تا متکلم این معانی را در ذهن خود تصور نماید، به آن استعمال افهامی تصوری می‌گویند. بدیهی است تصور معنا در مورد مفاهیم اسمی استقلالی و مفاهیم غیر مستقل (معانی حرفی و نسب اضافی) به صورت غیر مستقل و اندکاکی است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله «استعمال افهامی تصوری». رده‌های این صفحه : استعمال افهامی
|