استعمال ایجادیاستعمال ایجادی به کار گیری لفظ به قصد ایجاد معنا در خارج است. ۱ - تعریفاستعمال ایجادی، مقابل استعمال افهامی بوده و عبارت است از استعمال لفظ به قصد انشا و ایجاد معنایی که پیش از این استعمال ، در نفس الامر وجود نداشه است. ۲ - توضیحدر این استعمال، لفظ، وسیله‌ای برای ایجاد معنا در خارج است؛ یعنی با این استعمال و به سبب اعتبار متکلم ، معنا ایجاد می‌گردد؛ بر خلاف استعمال افهامی، که در آن، قصد اخبار از امری است که در ذهن یا خارج (نفس الامر) وجود دارد، نه این که قصد، ایجاد امری در خارج باشد، مانند: استعمال صیغه عقد نکاح یا عقد بیع که سبب ایجاد علقه زوجیت و ملکیت در عالم اعتبار می‌شود. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۳، برگرفته از مقاله «استعمال ایجادی». |