اسرائیل (مفردات‌نهج‌البلاغه)اسرائیل یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای بنده‌ی خدا، نام یکی از انبیاء الهی به نام حضرت یعقوب (علیه‌السلام) است که دو مرتبه در این کتاب مورد استفاده قرار گرفته است. ۱ - مفهومشناسیاسرائیل نام یکی از پیامبران خدا به نام حضرت یعقوب (علیه‌السلام)، است. به قولی لقب اوست «اسر» در زبان عبری به معنی بنده و «ئیل» به معنی خداست یعنی «بندۀ خدا». ۲ - کاربردهااین کلمه فقط دوبار در «نهج البلاغه» آمده است؛ یکی آن‌جاکه در ملامت یارانش فرموده: «لکنّکم تهتم متاه بنی اسرائیل؛ لیکن شما به حیرت و ضلالت افتادید؛ مانند: ضلالت بنی اسرائیل.»، «تاه زید: ذهب فی الارض متحیرا و ضلّ.» دوم، آن‌جا که مردم را به عبرت گرفتن از گذشتگان تشویق می‌کند: «فاعتبروا بحال ولد اسماعیل و بنی اسحق و بنی اسرائیل.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اسرائیل»، ص۴۹-۵۰. |