اسوه (قرآن)ازعناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «اسوه» است. ۱ - معنی اسوهاسوه، سرمشق، پیشوا و مقتدا است؛ خصلتی که شخص با آن لایق مقتدایی و پیشوایی شود؛ [۱]
دهخدا، على اكبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، حرف «الف».
حالتی که شخص هنگام پیروی از دیگری به خود می‌گیرد (اقتدا نمودن). در این عنوان آیاتی معرفی می‌شود که در آن‌ها از واژه‌های «اسوه»، «اقتدا»، «شهداء» و «مَثَل» استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطاسوه جامعه آرمانی (قرآن)، اسوه‌های آخرت‌طلبان (قرآن)، اسوه‌های پسندیده (قرآن)، اسوه‌های جهاد (قرآن)، اسوه‌های ذاکران (قرآن)، اسوه‌های صبر (قرآن)، اسوه‌های عفت (قرآن)، اسوه‌های محمد (قرآن)، اسوه‌های موحدان (قرآن)، اسوه‌های مؤمنان (قرآن)، اسوه‌های ناپسند (قرآن)، اسوه‌های هدایت (قرآن)، اهمیت اسوه (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۳۶۲، برگرفته از مقاله «اسوه». رده‌های این صفحه : الگو و اسوه | موضوعات قرآنی
|