زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

اصحاب سبت (قرآن)





اَصْحاب سَبْت، قومی از بنی اسرائیل ، یاد شده در قرآن کریم که از شریعت الهی روی تافتند و به عذاب خداوند گرفتار شدند.


۱ - واژه سبت



سبت در لغت به معنای قطع است.

۲ - تعریف اصحاب سبت



اصحاب سبت، گروهی از بنی اسرائیل و یهود و اهل ایله بودند که در کنار دریا و مشرف به آن سکونت داشتند. آنان به دلیل نادیده گرفتن حکم تعطیل عمل (صید ماهی) در روز شنبه ، به اصحاب سبت نامیده شدند. در این مدخل از واژه‌های «السبت» و «القرده» استفاده شده است.

۳ - عناوین مرتبط



امتحان اصحاب سبت، عبرت از اصحاب سبت، عصیان اصحاب سبت، کیفر اصحاب سبت، لعن اصحاب سبت، ماهی گیری اصحاب سبت، مسخ اصحاب سبت.

۴ - پانویس


 
۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القران، ص۲۲۰، ذیل «سبت».    
۲. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۳۰۷.    


۵ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۱۷، برگرفته از مقاله «اصحاب سبت».    


رده‌های این صفحه : اصحاب سبت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.