زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه
 

اقرار به ضلالت (قرآن)





در این مقاله آیات مرتبط با اقرار به ضلالت معرفی می‌شوند.


۱ - اقرار رهبران شرک



اقرار رهبران شرک به گمراهى خود، در عرصه قیامت:
۱. «قالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنا هؤُلاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنا أَغْوَيْناهُمْ كَما غَوَيْنا تَبَرَّأْنا إِلَيْكَ ما كانُوا إِيَّانا يَعْبُدُونَ؛گروهى از معبودان كه فرمان عذاب درباره آنها مسلّم شده است مى‌گويند: پروردگارا! ما اين عبادت كنندگانمان را گمراه كرديم؛ آرى ما آنها را گمراه كرديم همان گونه كه خودمان گمراه شديم؛ ما از آنان به سوى تو بيزارى مى‌جوييم؛ آنان در حقيقت ما را نمى‌پرستيدند (بلكه هواى نفس خود را پرستش مى‌كردند).»
۲. «احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ‌ • قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ‌ • قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ‌• فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ؛در اين هنگام به فرشتگان دستور داده مى‌شود: ستمكاران و همرديفانشان و آنچه را مى‌پرستيدند، گرد آوريد. گروهى مى‌گويند: شما رهبران گمراهى بوديد كه به ظاهر از طريق خیرخواهی و نیکی وارد شديد (امّا جز فريب چيزى در كارتان نبود)! آنها در جواب مى‌گويند: بلكه شما خودتان اهل ايمان نبوديد ما شما را گمراه كرديم، زيرا خود گمراه بوديم.»

۲ - اقرار در جهنم



اقرار گمراهان به گمراهی خود، در جهنّم:
۱. «قالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا ...؛(خداوند) به آنها مى‌گويد: در صف اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد! هر زمان كه گروهى وارد مى‌شوند، گروه همسان خود را لعن مى‌كنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مى‌گويند: پروردگارا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند....»
۲. «وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ • فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ‌ • تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ‌ • قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ؛و آنان كه كفه ترازوهاى عمل آنها سبك باشد، كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست داده، در جهنم جاودانه خواهند ماند. شعله‌هاى سوزان آتش همچون شمشير به صورتهايشان نواخته مى‌شود؛ و در دوزخ چهره‌اى زشت و عبوس دارند. مى‌گويند: پروردگارا! تيره‌بختى ما بر ما چيره شد، و ما گروه گمراهى بوديم.»
۳. «وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ‌ تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ؛و دوزخ براى گمراهان آشكار مى‌گردد، به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكارى بوديم.»
۴. «يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ ... • وَ قالُوا رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا؛ در آن روز كه صورتهاى آنان در آتش دوزخ دگرگون خواهد شد ... و مى‌گويند: پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند.»

۳ - اقرار اصحاب الجنه



اعتراف اصحاب الجنّه به گمراهى و ضلالت خود، پس از رؤيت باغ سوخته‌شان:
«إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ‌ • وَ لا يَسْتَثْنُونَ‌ •فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ‌ • فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ؛آنها را آزموديم، همان‌گونه كه «صاحبان باغ» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند خوردند كه ميوه‌هاى باغ را صبحگاهان دور از چشم مستمندان بچينند. وهيچ كس را از آن استثنا نكنند؛ و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد. هنگامى كه وارد باغ شدند و آن را ديدند گفتند: حقاً ما گمراهيم.»

۴ - اقرار ابلیس



اقرار ابلیس به گمراهى خود:
۱. «وَ لَقَدْ خَلَقْناكُمْ ثُمَّ صَوَّرْناكُمْ ثُمَّ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ‌ • قالَ فَبِما أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَكَ الْمُسْتَقِيمَ؛ما شما را آفريديم؛ سپس صورت‌بندى كرديم؛ بعد به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده و خضوع كنيد. آنها همه سجده كردند؛ جز ابليس كه از سجده‌كنندگان نبود. به دروغ گفت: به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من بر سر راه مستقيم تو، در کمین آنها مى‌نشينيم.»
۲. «قالَ يا إِبْلِيسُ ما لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ‌ • قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ؛ (خداوند) فرمود: اى ابليس! چرا با سجده‌كنندگان نيستى؟! گفت: پروردگارا! به سبب آنكه مرا گمراه ساختى، من نعمتهاى مادّى را در زمين در نظر آنها جلوه مى‌دهم، و به يقين همگى را گمراه خواهم ساخت»

۵ - اقرار رهبران مستکبر



اقرار رهبران مستکبر به گمراهى خود، در محضر خدا:
«وَ بَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعاً فَقالَ الضُّعَفاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعاً ... قالُوا لَوْ هَدانَا اللَّهُ لَهَدَيْناكُمْ سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا ما لَنا مِنْ مَحِيصٍ؛و در قيامت، همه آنها در برابر دادگاه عدل خدا ظاهر مى‌شوند؛ در اين هنگام، ضعفا و پيروان نادان به مستکبران و پيشوايان گمراه مى‌گويند: ما پيروان شما بوديم ... آنها مى‌گويند: اگر خدا ما را هدایت كرده بود، ما نيز شما را هدايت مى‌كرديم؛ ولى اكنون چه بى‌تابى كنيم و چه شکیبایی، تفاوتى براى ما ندارد؛ راه گريزى‌براى ما نيست.»

۶ - پانویس


 
۱. قصص/سوره۲۸، آیه۶۳.    
۲. صافّات/سوره۳۷، آیه۲۲.    
۳. صافّات/سوره۳۷، آیه۲۸.    
۴. صافّات/سوره۳۷، آیه۲۹.    
۵. صافّات/سوره۳۷، آیه۳۲.    
۶. اعراف/سوره۷، آیه۳۸.    
۷. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۳.    
۸. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۴.    
۹. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۶.    
۱۰. شعراء/سوره۲۶، آیه۹۱.    
۱۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۹۷.    
۱۲. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۶.    
۱۳. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۷.    
۱۴. قلم/سوره۶۸، آیه۱۷.    
۱۵. قلم/سوره۶۸، آیه۱۸.    
۱۶. قلم/سوره۶۸، آیه۲۰.    
۱۷. قلم/سوره۶۸، آیه۲۶.    
۱۸. اعراف/سوره۷، آیه۱۱.    
۱۹. اعراف/سوره۷، آیه۱۶.    
۲۰. حجر/سوره۱۵، آیه۳۲.    
۲۱. حجر/سوره۱۵، آیه۳۹.    
۲۲. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۱.    


۷ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۶۷، برگرفته از مقاله «اقرار به ضلالت».    


رده‌های این صفحه : اقرار | ضلالت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.