امر اعتذاریامر اعتذاری طلب انشایی فاقد اراده حقیقی به قصد اتمام حجت بر مکلّف عاصی است. ۱ - تعریفامر اعتذاری، از اقسام امر صوری بوده و عبارت است از امری که از سوی شارع برای اتمام حجت با مکلف و بستن راههای فرار او از تکلیف و جلوگیری از عذرآوردن وی در مخالفت با تکلیف ، صادر می‌شود. در این گونه اوامر، اراده آمر حقیقتاً به انجام فعل در خارج تعلق نگرفته است. در اوامر اعتذاری، مولا در حالی امر صادر می‌کند که می‌داند عبد آن را انجام نمی‌دهد، اما هدف مولا دست یابی به یک مجوز عقلایی برای تادیب و عقوبت عبد است. در این گونه اوامر، طلب انشایی وجود دارد، اما اراده حقیقی وجود ندارد. [۱]
شیرازی، محمد، الوصول الی کفایة الاصول، ج۱، ص۳۸۳.
[۴]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۳، ص۲۸۴.
[۵]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۴۳۰.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۹، برگرفته از مقاله «امر اعتذاری». رده‌های این صفحه : امر صوری
|