امر غیر مستقیمامر کردن شخصی با واسطه قرار دادن شخص دیگر را امر غیر مستقیم گویند. ۱ - تعریفامر غیر مستقیم، مقابل امر مستقیم می‌باشد و به امری گفته می‌شود که در آن مولا (آمر) امر خود را با واسطه، متوجه مامور می‌نماید؛ به این روش که ابتدا به کسی (مامور اول) دستور می‌دهد تا او به دیگری (مامور دوم) امر نماید. به این گونه امر نمودن «امر به امر» نیز گفته می‌شود. ۲ - مبنای اختلافدر این که «امر به امر» بر وجوب عمل نسبت به «مامور دوم» دلالت دارد یا نه، اختلاف است. مبنای این اختلاف آن است که آیا امر به امر» مانند امر مستقیم به شی ء است یا نه؛ اگر مانند آن باشد، شکی نیست که امر بر وجوب دلالت دارد، و اگر مانند آن نباشد، دلالت ندارد. امر به امر یا امر غیر مستقیم، به امر تبلیغی و غیر تبلیغی تقسیم شده است. [۴]
فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۲، ص۲۵۳.
[۵]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۲، ص۵۱۴.
[۶]
سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۶۸.
[۷]
آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ج۱، ص۱۷۸.
۳ - عناوین مرتبطامر تبلیغی؛ امر غیر تبلیغی. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۸، برگرفته از مقاله «امر غیر مستقیم». رده‌های این صفحه : اوامر
|