امر فعلیمرتبه ابلاغ امر به مکلفان، بعد از مرتبه اقتضا و انشا را امر فعلی گویند. ۱ - تعریفامر فعلی، مقابل امر انشایی است و به امری گفته می‌شود که بعد از وجود مقتضی و ملاک (مصلحت ملزمه) در متعلق آن، از جانب شارع (آمر) انشا و به مکلفان ابلاغ گردیده و در مورد آنها فعلیت پیدا می‌کند. بعد از این مراحل، اگر مکلف تمامی شرایط تکلیف را داشت و مانعی برای توجه تکلیف به وی وجود نداشت، امر بر او منجز می‌شود. ۲ - نکتهاوامر شارع خطاب به همه مکلفان چه عالم و چه جاهل صادر شده است، ولی فعلیت حتمیه آنها منوط به اطلاع مکلف از راه قطع و یا یکی از راه‌های ظنی معتبر است که از آن تعبیر به «ابلاغ» و عدم وجود مانع، شده است. [۲]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۱۸۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۸، برگرفته از مقاله «امر فعلی». رده‌های این صفحه : اوامر
|