بدأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)بدأ یا بدء یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای شروع و آغاز می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) هنگامی که در مجلس عزایی شرکت نمود، نسبت به اهل عزا از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبدأ یا بدء به معنای شروع و آغاز آمده است. چنان‌که خدای تعالی در قرآن کریم می‌فرماید: «فَبَدَاَ بِاَوْعِیَتِهِمْ قَبْلَ وِعاءِ اَخِیهِ.» واژه‌ی «ابداء» نیز به معنی آفریدن آمده که از همین مادّه است. همچنین واژه‌ی «ابتداء». ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) هنگام شرکت کردن در مراسم تعزیه‌ای به اهل عزا فرمودند: «انّ هذا الامر لیس لکم بدا و لا الیکم انتهی و قد کان صاحبکم هذا یسافر فعدوه فی بعض اسفاره، فان قدم علیکم و الّا قدمتم علیه؛ مرگ از شما شروع نکرده و در شما تمام نشده، این میّت به سفر می‌رفت، فعلا او را در سفر بدانید اگر او آمد هیچ، و گرنه شما پیش او خواهید رفت (به هر حال مفارقت همیشگی نیست).» آن حضرت درباره‌ی حق تعالی فرموده است: «و لا یجری علیه السّکون و الحرکة و کیف یجری علیه ما هو اجراه و یعود فیه ما هو ابداه؛ وصف سکون و حرکت بر خدا جاری نمی‌شود چطور جاری می‌شود بر او چیزی که او جاریش کرده و چطور بر می‌گردد در او چیزی که او آفریده است.» همچنین در مورد دیگری فرموده است: «لم یؤده خلق ما ابتداء و لا تدبیر ماذرا؛ او را خسته نکرده آفریدن آنچه آفریده و نه تدبیر آنچه به وجود آورده است.» «مبدء» اسم مکان است یعنی محلّ شروع. امام (علیه‌السلام) در جای دیگری نیز فرموده‌اند: «انّما فرّق بینهم مبادی طینهم.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بدأ، بدء»، ص۱۱۶. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|