بدن (مفردات‌نهج‌البلاغه)بدن (به فتح باء و دال) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای به معنای تن و جسد می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در خصوص پوشاندن بدن در فصل پاییز و سرما و... از این واژه استفاده کرده است. ۱ - مفهومشناسیبدن، به معنای تن و جسد آمده است. ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی می‌فرماید: «الا و انّ من البلاء الفاقة و اشدّ من الفاقة مرض البدن و اشد من مرض البدن مرض القلب، الا و انّ من صحة البدن تقوی القلب» همچنین در مقام موعظه به حفظ الصحّة می‌فرماید: «توقّوا البرد فی اوّله و تلقّوه فی آخره فانّه یفعل فی الابدان کفعله فی الاشجار اوّله یحرق و آخره یورق؛ خودتان را از سرما در اوّل آن (که در پائیز شروع می‌شود) حفظ کنید و در آخرش (در بهار) از آن استقبال نمایید. آن در بدن‌ها همان را می‌کند که در درختان، اولّش می‌سوزاند و آخرش می‌رویاند.» ناگفته نماند، ظاهرا منظور امام (علیه‌السلام) باد پائیزی و بهاری است؛ چراکه می‌گویند از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) نقل شده که فرموده «تجنّبوا ریح الخریف فانه یفعل بابدانکم کما یفعل باشجارکم و تعرّضوا ریح الربیع فانه یفعل بابدانکم کما یفعل باشجارکم.» ۳ - تعدادکاربردهابدن و ابدان جمعا سی و یک بار در کلام امام (علیه‌السّلام) آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بدن»، ص۱۲۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|