بلادت (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَلادت (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کودنی، کندذهنی و خنگی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف ملائکه و قدرت خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَلادت (به فتح باء) به معنای کودنی آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «البلادة: ضدّ الزکا.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف ملائکه فرموده است: «و لا تعدو علی عزیمة جدّهم بلادة الغفلات؛ بر تصمیم جدّی آنها کودنی غفلت‌ها غالب نیابد.» همچنین در رابطه با قدرت خداوند فرموده است: «و لو اجتمع جمیع حیوانها من طیرها و بهائمها ... و متبلّده ... اممها و اکیاسها علی احداث بعوضة ما قدرت علی احداثها» • منظور از «متبلّده» کودن است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلادت»، ص۱۵۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|