بلعوم (مفردات‌نهج‌البلاغه)بُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حلقوم می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص پرخوری و شکمبارگی معاویه از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) به معنای حلقوم می‌باشد. چنان‌که گفته می‌شود: «البلعوم: مجری الطّعام فی الحلق.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف معاویه فرموده است: «اما انّه سیظهر علیکم بعدی رجل رحب البلعوم مندحق البطن...؛ بعد از من مردی گشاد حلقوم (شکم پرست پرخور و آویزان شکم) بر شما مسلط خواهد شد.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلعوم»، ص۱۵۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|