زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

تاج (مفردات‌نهج‌البلاغه)





تاج (به فتح تاء) یا تَوَّج یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کلاه شاهان که حضرت علی (علیه‌السلام) پس از تمام شدن بیعت با ابوبکر در نهی از اختلاف بین مسلمانان، از این واژه استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



تاج (به فتح تاء) یا تَوَّج به معنای کلاه شاهان آمده و جمع آن «تیجان» است.

۲ - کاربردها


امام (صلوات‌الله‌علیه) بعد از تمام شدن بیعت ابوبکر در نهی از اختلاف بین مردم مسلمان فرموده است: «ایها الناس شقّوا امواج الفتن بسفن النجاة و عرّجوا عن طریق المنافرة و ضعوا تیجان المفاخرة...؛ امواج فتنه‌ها را با کشتی‌های نجات بشکافید و از راه منافرت و جدایی کنار روید و تاج‌های فخرفروشی را از سر بر دارید.»

۳ - تعداد کاربرد



این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۴ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲، خطبه۵.    


۵ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تاج، توج»، ص۱۷۸.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.