تجافیتجافى یکی از مستحبات در تشهد نماز می باشد ۱ - تعریف اصطلاحی تجافىدور كردن بازوان و آرنجها از پهلو و همچون دو بال گشوده قرار دادن آنها بلند كردن شکم از زمین بلند كردن زانوها از زمین و به حالت نیم‌خیز قرار گرفتن. ۲ - معنای لغوی تجافیتجافى در لغت به معناى قرار نداشتن در جاى و برداشتن چیزى از جاى خود آمده ۳ - تجافی در کلمات فقهاو در كلمات فقها در سه مورد در نماز به كار رفته است: حال رکوع و سجود و حالت نشستن مأموم هنگام تشهّد امام. تجافى در رکوع به باز كردن دستها همچون دو بال گشوده، در سجود به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده و در حال تشهّد امام به بلند كردن مأموم زانوهاى خود را از زمین و بر سینه پا نشستن و گذاشتن انگشتان دست بر زمین تحقّق مى‌یابد. در روایات و به تبع آن در كلمات فقها از تجافى در ركوع و سجود به «تخوّی» و «تجنیح» نیز تعبیر شده است. فقها از این عنوان در باب صلات سخن گفته‌اند. ۴ - احکام تجافیتجافى در رکوع و سجود براى مرد مستحب است. [۳]
تحریر الوسیلة ۱/ ۱۷۲
البتّه تجافى به معناى بلند كردن شكم از زمین در حال سجده از دیدگاه برخى واجب است. هرگاه مأموم در ركعت دوم یا آخر نماز به امام اقتدا كند، هنگام تشهّد امام عمل تجافى را انجام مى‌دهد. در استحباب یا وجوب آن بر مأموم اختلاف است. ظاهر كلمات بیشتر فقها استحباب آن است. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۳۵۳. |