ترجمان (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَرجمان (به فتح تاء) یا تُرجمان (به ضم تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ترجمه، تفسیر و تفسیر کننده می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در قرآن کریم در جریان حکمیت از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَرجمان (به فتح تاء) یا تُرجمان (به ضم تاء) به معنای ترجمه، تفسیر و تفسیر کننده آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره در رابطه با قرآن مجید در جریان حکمیت فرموده است: «هذا القرآن انّما هو خطّ مستور بین الدفّتین، لا ینطق بلسان و لا بدّله من ترجمان و انّما ینطق عنه الرجال...؛ ما مردان را حکم قرار ندادیم، بلکه قرآن را حکم قرار دادیم اما این قرآن خطّی است نوشته شده میان دو جلد، خودش سخن نمی‌گوید: باید مفسّری داشته باشد و فقط مردان از آن سخن گویند.» همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در حکمت ۳۰۱ می‌فرماید: «رسولک ترجمان عقلک.» و در خطبه ۱۹۲، «و تراجمة ینطق علی السنتهم.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترجمان»، ص۱۷۲-۱۷۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|