تاج (مفردات‌نهج‌البلاغه)تاج (به فتح تاء) یا تَوَّج یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کلاه شاهان که حضرت علی (علیه‌السلام) پس از تمام شدن بیعت با ابوبکر در نهی از اختلاف بین مسلمانان، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتاج (به فتح تاء) یا تَوَّج به معنای کلاه شاهان آمده و جمع آن «تیجان» است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) بعد از تمام شدن بیعت ابوبکر در نهی از اختلاف بین مردم مسلمان فرموده است: «ایها الناس شقّوا امواج الفتن بسفن النجاة و عرّجوا عن طریق المنافرة و ضعوا تیجان المفاخرة...؛ امواج فتنه‌ها را با کشتی‌های نجات بشکافید و از راه منافرت و جدایی کنار روید و تاج‌های فخرفروشی را از سر بر دارید.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تاج، توج»، ص۱۷۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|