ثبور (مفردات‌نهج‌البلاغه)ثبور (بر وزن عقول) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هلاکت که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی در خصوص سیمای فاسدان از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیثبور (بر وزن عقول) به معنای هلاکت، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «ثبر ثبورا: هلک.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی در خصوص فاسدان می‌فرماید: «زرعوا الفجور و سقوه الغرور و حصدوا الثبور؛ کار قبیح را کاشتند و با غرور آن‌را آب دادند، در نتیجه، هلاکت درو کردند.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثبور»، ص۱۸۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|