جأش (مفردات‌نهج‌البلاغه)جاش (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای سینه، نفس، خوف قلب که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص کمک به یاران در جنگ و تشویق آنان به شرکت در جهاد، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجاش (به فتح جیم) به معنای سینه، نفس، خوف قلب آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره کمک به یاران در جنگ فرموده است: «و ایّ امرء منکم احسّ من نفسه رباطة جاش عند اللقاء ورای من احد من اخوانه فشلا فلیذبّ عن اخیه ... کما یذبّ عن نفسه؛ هر کس از شما در وقت رویاروئی با دشمن، احساس اطمینان خاطر کند، و در رفیقش احساس ضعف نماید، از او مانند خودش دفاع نماید.» امام (علیه‌السلام) همچنین هنگام تشویق یاران به جهاد می‌فرماید: «و غضّو الابصار فانّه اربط للجاش و اسکن للقلوب.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جأش»، ص۱۹۶-۱۹۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|