جرئتجسارت در انجام کاری که احتمال خطر دارد را جرئت می گویند و از آن به مناسبت در باب اجتهاد و تقلید و قضاء سخن گفته‌اند. ۱ - بیان لفظ جرئتجرئت عبارت است از جسارت در امرى و اقدام به کارى که احتمال خطر یا انحراف در آن هست. ۲ - اجتهاد و جرئتبرخى، بسیار جرئت نداشتن مجتهد در فتوا را از شرایط جواز تقلید از او برشمرده‌اند؛ بنابر این، تقلید از مجتهدى که در فتوا دادن نهایت جرئت را دارد جایز نیست؛ [۱]
الفوائد الحائریة، ص۳۴۱ .
[۲]
؛ مفاتیح الاصول ص۵۷۸.
لیکن برخى گفته‌اند:
چنانچه زیادى جرئت ناشى از تبحّر و تتبع بسیار و تسلّط مجتهد بر ادلّه و قواعد و فروع مختلف باشد نه تنها نقص به شمار نمى‌رود، بلکه مزیتى است که موجب تعین تقلید از او مى‌شود؛ مگر آنکه زیادى جرئت ناشى از کج سلیقگى مجتهد و انحراف وى از شیوه اجتهاد مقبول یا کم تقوایى او باشد. [۳]
القول الرشید ج۱، ص۴۵۲.
[۴]
الدر النضید ج۱، ص۴۷۵.
۳ - قاضی و جرئتبراى قاضی مکروه است در دادگاه به قدرى نرمى و ملاطفت از خود نشان دهد که دو طرف دعوا جرئت پیدا کنند. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۳،صفحه ۶۹-۷۰. |