جفر (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَفْر (به فتح جیم) یا جفیر یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای تیردان و ظرفی که تیرها را در آن می‌گذارند است که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص تشویق به جهاد از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَفْر (به فتح جیم) یا جفیر به معنای تیردان و ظرفی که تیرها را در آن می‌گذارند، آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) روزی مردم را به جهاد خواند، گفتند: یا امیرالمؤمنین اگر خودتان بروید ما نیز می‌رویم: فرمود: آیا در این امر کوچک من خارج شوم بلکه باید در اینکار یکی از شجاعان شما خارج شود مرا خوش نیست لشکریان، شهر، بیت المال و ... را بگذارم و در فوجی پشت فوجی خارج شوم: «ثمّ اخرج فی کتیبة اتبع اخری، اتقلقل تقلقل القدح فی الجفیر الفارغ؛ سپس خارج شوم در فوجی در پشت فوجی، و حرکت کنم مانند: حرکت تیر بدون سر، در ترکش خالی.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جفر»، ص۲۲۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|