جلمد (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای صخره و سنگ سخت که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای به معاویه و آفرینش زمین و ... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود به معنای صخره و سنگ سخت، آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در شعری به نقل از شاعر بنی اسد، خطاب به معاویه نوشته است: اگر من به سوی تو آمدم حق است که خداوند برای انتقام از تو، مرا به سوی تو بفرستد و اگر تو به طرف من آمدی، مانند قول برادر بنی اسد خواهد بود که گفته است: «مستقبلین ریاح الصیف تضربهم بحاصب بین اغوار و جلمود؛ روبرو بودید با طوفان‌های تابستان که می‌زد آن‌ها را با خرمنی از غبارها و سنگ‌ها.» امام (علیه‌السلام) در رابطه با خلقت زمین نیز فرموده است: «و جبل جلامیدها ... فارساها فی مراسیها؛ آفرید صخره‌ها و کوه‌های زمین را و آن‌ها را در قرارگاه خود ثابت و استوار کرد.» در خطبه ۱۹۱ نیز این واژه آمده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلمد»، ص۲۲۷-۲۲۶. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|