حرامحرام به عمل محرّم و ممنوع می‌گویند. ۱ - تعریف واژهحرام، از اقسام محکومٌ به است که شارع به ترک آن الزام نموده و به انجام آن رخصت نداده است. به بیان دیگر، حرام عملی است که انجام آن به خاطر مفسده موجود در آن جایز نبوده و فاعل آن مستحق ذم و عقوبت است، مانند: قمار و شرب خمر . [۳]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۱۱۱.
[۴]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۸۰.
[۵]
تقنین اصول الفقه، عبدالبر، محمد زکی، ص۱۵.
[۶]
اصول الفقه، زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، ج۱، ص۵۰.
[۷]
سیری کامل در اصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۸۰.
۲ - حرام در اصطلاح فقهحرام در اصطلاح فقه ، چیزی است که فعل آن شرعا سبب ذم و نکوهش گردد و یا امری است که فعل آن موجب عقاب شود. [۹]
فرهنگ اصطلاحات فقه اسلامی (در باب معاملات)، جابری عربلو، محسن، چاپ اول ، ۱۳۶۲، تهران، ص۸۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۱۵، برگرفته از مقاله «حرام». |