حسن ابتداحسن ابتدا، آغاز کلام با الفاظ زیبا و معانی محکم و متقن است. ۱ - تعریف«حسن ابتدا» یا «برائت مطلع» آن است که گوینده، کلام خود را با کلماتی روان و به دور از پیچیدگی و در عین حال با حکمت و اتقان آغاز کند؛ به گونه‌ای که در شنونده اثرگذار باشد و مقبول افتد. در غیر این صورت، شنونده از آن اعراض می‌کند؛ گرچه بقیه کلام در نهایت زیبایی باشد. ۲ - بهترین نمونهحسن ابتدا از انواع اسلوب بدیعی قرآن است و بهترین نمونه از آن، فواتح سوره‌های قرآن کریم و نیز سوره حمد و پنج آیه اول سوره علق است. ۳ - مصادیق حسن ابتداابتدای تام و ابتدای کافی را از مصادیق حسن ابتدا شمرده‌اند. [۳]
معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۲۸۸.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حسن ابتدا». |