صفت رازقصفت رازق، یعنی بسیار روزی‌رسان، یکی از صفات خداوند است که در معنای خاص، یعنی «آنچه مایه قوام جسم و رشد آن است» می‌باشد. ۱ - واژه‌شناسی رازق و رزّاقصفت «رزّاق (بسیار روزی‌رسان/ بسیار روزی‌بخش)»، بر وزن فعّال، از ساخت‌های مبالغه و مبالغه در «رازق (روزی‌رسان/ روزی‌بخش) » است و «رزق»، در لغت، گاه در معنای عام برای «عطا» و «آنچه از آن سود برده می‌شود»، به کار می‌رود و گاه در معنای خاص، یعنی «آنچه مایه قوام جسم و رشد آن است»، به کار می‌رود. ۲ - رازق و رزّاق در قرآن و حدیثبرگرفتهها از مادّه «رزق»، در قرآن کریم، نزدیک به هفتاد بار به کار رفته‌اند و خدای متعال به «اوست بسیار روزی بخش» یا «بهترینِ روزی‌رسانان» یا «شما را از آسمان و زمین، روزی می‌رساند»، توصیف شده است. احادیث، رازق بودن خدا را به شکل مطلق و عام، بیان کرده‌اند: «روزی‌رسان هر روزی‌خور» و «روزی‌رسان نافرمان و فرمان بردار». واژگان قرآن و حدیث درباره رزّاق بودن و رازق بودن خدای سبحان، هم بر معنای عام این دو صفت حمل می‌شوند (یعنی: «بخشنده عطا و آنچه از آن سود برده می‌شود») و هم بر معنای خاصّشان (یعنی «عطا‌کننده آنچه قوام و رشد شی‌ء بدان است»)؛ هر چند که معنای خاص، به مراد، نزدیک‌تر است. ۲.۱ - آیات«مَا اُرِیدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَ مَا اُرِیدُ اَن یُطْعِمُونِ• اِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ؛ از ایشان (جنّ و انس)، روزی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم که مرا طعام دهند. همانا خداست که بسیار روزی‌بخش و نیرومند و استوار است». «وَ اِذَا رَاَوْاْ تِجَـرَةً اَوْ لَهْوًا انفَضُّواْ اِلَیْهَا وَ تَرَکُوکَ قَائِمًا قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَیْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجَـرَةِ وَ اللَّهُ خَیْرُ الرَّ زِقِینَ؛ و آن‌گاه که بازرگانی‌ای یا سرگرمی‌ای دیدند، به سوی آن پراکنده گشتند و تو را ایستاده واگذاشتند. بگو: آنچه نزد خداست، بهتر از سرگرمی و از بازرگانی است، و خدا، بهترینِ روزی رسانان است». و آیات مشابه مانند: «یَـاَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَــلِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْاَرْضِ لاَ اِلَـهَ اِلاَّ هُوَ فَاَنَّی تُؤْفَکُونَ؛ ای مردم! نعمت خدا را بر خود به یاد آورید. آیا آفریدگاری جز خدا، شما را از آسمان و زمین، روزی می‌رساند؟ خدایی جز او نیست. پس چگونه حق، باز گردانده می‌شوید؟». «قُلْ مَن یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَـوَ تِ وَ الْاَرْضِ قُلِ اللَّهُ وَ اِنَّـا اَوْ اِیَّاکُمْ لَعَلَی هُدًی اَوْ فِی ضَلَـلٍ مُّبِینٍ؛ بگو: چه کسی شما را از آسمان‌ها و زمین، روزی می‌دهد؟ بگو: خدا. بی گمان، ما یا شما بر هدایتیم یا در گم‌راهی آشکار». «هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ ءَایَـتِهِ وَ یُنَزِّلُ لَکُم مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَ مَا یَتَذَکَّرُ اِلاَّ مَن یُنِیبُ؛ او کسی است که نشانه‌های خود را به شما نشان می‌دهد و برای شما از آسمان، روزی‌ای فرو می‌آورد؛ و [امّا] تنها کسی به یاد می‌آورد که [به سوی خدا] باز گردد». «وَ اخْتِلَـفِ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَ مَا اَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَاَحْیَا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ تَصْرِیفِ الرِّیَـحِ ءَایَـتٌ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ؛ و [در] آمد و شدِ شب و روز و روزی‌ای که خدا از آسمان فرو فرستاد و به آن، زمین را پس از بی‌جان شدنش زنده گرداند و [در] گرداندن بادها، برای گروهی که در می‌یابند، نشانه‌هایی است». «وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَـرَکًا فَاَنبَتْنَا بِهِ جَنَّـتٍ وَ حَبَّ الْحَصِیدِ• وَ النَّخْلَ بَاسِقَـتٍ لَّهَا طَـلْعٌ نَّضِیدٌ• رِّزْقًا لِّلْعِبَادِ وَ اَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا کَذَ لِکَ الْخُرُوجُ؛ و از آسمان، آبی پُربرکت فرو فرستادیم و بدان، باغ‌ها و دانه درو شده و خرما بُن‌های بلندی را که شکوفه‌های روی هم چیده شده دارند. برای روزی بندگان، رویاندیم، و با آن، شهری مُرده را زنده گردانیدیم. بیرون آمدن [از گورها] نیز این گونه است». «قُلْ مَن یَرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْاَرْضِ اَمَّن یَمْلِکُ السَّمْعَ وَ الاَْبْصَـرَ وَ مَن یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ مَن یُدَبِّرُ الْاَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ اَفَلاَ تَتَّقُونَ؛ بگو: چه کسی شما را از آسمان و زمین، روزی می‌دهد؟ یا چه کسی مالکِ گوش و دیدگان است؟ و چه کسی زنده را از مُرده بیرون می‌آوَرَد؟ و مُرده را از زنده بیرون می‌گرداند؟ و چه کسی کار [آفرینش] را تدبیر می‌کند؟ خواهند گفت: خدا. پس بگو: آیا پروا نمی‌کنید؟».۲.۲ - احادیث«رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ فی دُعاءِ الجَوشَنِ الکَبیرِ ـ: اللّهُمَّ اِنّی اَساَ لُکَ بِاسمِکَ... یا رازِقَ کُلِّ مَرزوقٍ، یا مَلِکَ کُلِّ مَملوکٍ؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ در دعای جوشن کبیر : خداوندا! من از تو درخواست می‌کنم به نامت.... ای روزی‌رسانِ هر روزی‌خور، ای فرمان روای هر بنده!» «عنه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): سُبحانَ اللّه ِ المَلِکِ الواحِدِ الحَمیدِ... رازِقِ الاَرزاقِ، وخالِقِ الاَخلاقِ؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): منزّه است خدای فرمان‌روای یگانه ستوده... روزی‌دهنده روزی‌ها و آفریننده خوی‌ها.» «رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ فی دُعاءِ الجوشَنِ الکَبیرِ ـ: یا مَن لا یَخفی عَلَیهِ اثَرٌ، یا رازِقَ البَشَرِ، یا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ در دعای جوشن کبیر ـ: ای آن‌که ردّ پایی بر او پنهان نمی‌مانَد، و‌ای روزی‌رسان انسان، و ای‌اندازه گزارنده هر اندازه!» «عنه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ اَیضا ـ: اللّهُمَّ اِنّی اساَ لُکَ بِاسمِکَ... یا عالِمَ السِّرِّ، یا فالِقَ الحَبِّ، یا رازِقَ الاَنامِ.(الاَنَامُ: ما علی ظهر الاَرض من جمیع الخلق)؛ [۲۲]
صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغة، ج۱۰ ص۴۱۱.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ در دعا ـ: خداوندا! من از تو می‌خواهم به نامت.... ای دانای راز، ای شکافنده دانه، و ای روزی‌رسان مردمان!»«المصباح للکفعمی ـ فِی الدُّعاءِ عِندَ اصفِرارِ الشَّمسِ اِلی غُرو: اللّهُمَّ یا خالِقَ السَّقفِ المَرفوعِ، وَا؛ المصباح، کفعمی ـ در دعا، هنگام زرد شدن خورشید تا غروب آن ـ: خداوندا، ای آفریدگار سقفِ برافراشته و بستر نهاده شده، و روزی‌رسانِ نافرمان و فرمان‌بُردار، [ای] کسی که جز او سرپرست و شفاعت‌گری نیست!»« رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ فِی الدُّعاءِ ـ: یا رازِقَ المُقِلّینَ، یا راحِمَ المَساکینِ؛ پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ـ در دعا ـ: ای روزی‌رسانِ تنگ‌دستان، و ای رحم‌کننده بر بینوایان!» «الامام الصادق (علیه‌السّلام) ـ فِی الدُّعاءِ ـ: یا اَوَّلَ الاَوَّلینَ، یا آخِرَ الآخِرینَ، یا ذَا القُوَّةِ المَتینِ، یا رازِقَ المَساکینِ؛ [۳۲]
طوسی، حسن بن علی، مصباح المتهجّد، ص۴۸ ، ح ۶۳.
امام صادق (علیه‌السّلام) ـ در دعا ـ: ای نخستینِ نخستین‌ها، ای واپسینِ واپسین‌ها، ای دارای نیروی استوار، ای روزی رسانِ بینوایان!»۳ - پانویس۴ - منبعمحمدی ری‌شهری، دانش نامه عقاید اسلامی، ج۶، ص۹۹، برگرفته از «مقاله رازق و رزاق». |