زشتیزشتی ظاهری صفتی است که در مقابل زیبایی ظاهری استفاده می شود. ۱ - معنای زشتىزشتى مقابل زیبایى است. ۱.۱ - کاربرد زشتی در فقهاز آن در بابهایى نظیر نکاح، خلع، دیات و نیز مسایل مستحدثه سخن گفته‌اند. ۱.۲ - احکام زشتی در شیر دادن وطلاق خلعانتخاب دایه زشت صورت جهت شیر دادن کودک مکروه است از شرایط طلاق خلع کراهت داشتن زن از شوهر است. این کراهت یا ذاتى است و یا عارضى. ذاتى همچون زشت رو یا زشت خو بودن شوهر. ۱.۳ - احکام زشتی در دیهدیه سِمحاق (جراحتى که در گوشت نفوذ کرده و به پرده استخوان رسیده است) به قول برخى قدما پانصد درهم است و چنانچه در صورت رخ دهد، دیه آن به مقدار زشتى پدید آمده در صورت، محاسبه مى‌گردد دیه گونه‌اى که پس از جراحت و شکاف برداشتن التیام یافته، لیکن اثر آن بر چهره باقى مانده و موجب زشتى آن گردیده پنجاه دینار است. به قول برخى قدما، در جنایت بر ریش، که موجب از بین رفتن پرپشتى آن و روییدن موهاى کم پشت و تُنُک شده، ارش ثابت است؛ خواه حالت جدید موجب زشتى صورت مجنی علیه گردد یا زیبایى آن. اما اگر محاسن هنگام جنایت تُنُک بوده و پس از آن موهاى پرپشت روییده باشد، در صورت بروز زشتى در صورت، ارش ثابت است و اگر زیباتر از اول گردد چیزى بر جانى نیست. به تصریح برخى فقها، جراحى صورت جهت برطرف کردن زشتیهاى آن اشکال ندارد. ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،، ج۴، ص۲۳۵. |