زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ستاره‌پرستی (قرآن)





در آیات قرآن به عبادت و پرستش ستاره اشاره شده است.


۱ - معنای ستاره‌پرستی



ستاره به هر يك از كُرات آسمانى كه در شب مى‌درخشد،
[۱] فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
و ستاره‌پرست، به آن كه ستاره را ستایش كند گويند.
[۲] لغت‌نامه، ج ۸، ص ۱۱۸۵۸، «ستاره».

در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شونذ که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «كوكب»، «شعرى»، «نجم» و «صابئين» استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



ابراهیم و ستاره‌پرستی (قرآن)، اعتقاد به ربوبیت ستاره (قرآن)، بطلان ستاره‌پرستی (قرآن)، تاریخ ستاره‌پرستی (قرآن)، مبارزه با ستاره‌پرستی (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۱۸۳۰، «ستاره».
۲. لغت‌نامه، ج ۸، ص ۱۱۸۵۸، «ستاره».


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۶، ص۴۹، برگرفته از مقاله «ستاره‌پرستی».    


رده‌های این صفحه : ستارگان | عبادت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.