سحیم عبد بنیحسحاسابوعبدالله سُحَیم عبد بنی‌حسحاس (م حدود ۴۰ هـ)، برده سیاه‌پوست حبشی و از شاعران خوش‌طبع در صدر اسلام بود و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دیده و از شعر او خوشش آمد. وی به خاطر اشعار تند و زننده‌اش به قتل رسید. ۱ - معرفی اجمالیابوعبدالله سُحَیم، معروف به عبد بنی‌حسحاس بن هند، نامش را سحیم و حیه ذکر کرده‌اند. وی از بردگان سیاه‌پوست حبشی بود که طایفه بنوحسحاس که تیره‌ای از قبیله بنی اسدند، او را خریداری کردند. او شاعری خوش‌طبع و دارای سروده‌های شیرین بود. در اوایل عصر نبوت به دنیا آمد. پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را دید و از شعر او خوشش آمد. گفته شده که وی زمان جاهلیت را نیز درک کرده است. [۶]
ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۳، ص۱۶۳.
[۷]
صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۵، ص۱۲۱.
عبدالله بن ابی‌ربیعه او را خریداری کرد و به عثمان بن عفان هدیه کرد، ولی عثمان آن‌را قبول نکرد و گفت: برای شاعر حریمی نیست، زیرا وقتی سیر باشند، زنان اهلش را به نیکویی می‌سرایند و وقتی گرسنه باشند اهلش را هجو می‌کنند.او درباره زنان بنوحسحاس شعر می‌گفت و اشعار تند و زننده‌اش سرانجام باعث مرگ وی شد، به‌طوری که او را کشتند و جسدش را به آتش کشیدند. وفات او را حدود ۴۰ هـ ذکر کرده‌اند. دیوان شعر اثر اوست. ۲ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۱۶]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۸، ص۱۱۸۹۷.
[۱۷]
سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۳۰۹.
[۱۹]
کارل بروکلمان، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۱۷۱.
۳ - پانویس۴ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۵۶، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله سُحَیم». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 40 (قمری) | شاعران صدر اسلام | شاعران عرب جاهلی | شاعران عرب قرن 1 (قمری)
|