ظن خاصظن حاصل از امارات معتبر نزد شرع را ظن خاص می‌گویند. ۱ - معنای ظن خاصظن خاص، مقابل ظن مطلق، و به معنای هر ظنی است که دلیل قطعی بر حجیت آن از راه عقل و یا نقل اقامه شده باشد؛ به بیان دیگر، ظن به دست آمده از راه امارات معتبر را ظن خاص می گویند، مانند:ظن به دست آمده از خبر واحد عادل یا ثقه. از آن جایی که این ظن پشتوانه علمی دارد منسوب به علم است به آن ظن علمی نیز گویند. ۲ - حجیت ظن خاصحجیت و اعتبار ظن خاص، به جعل شارع است به خلاف ظن مطلق و به همین دلیل، قائم مقام قطع و در حکم آن تلقی می‌شود. [۳]
محمدی، ابو الحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یااصول فقه، ص۱۵۱.
[۴]
مغنیه، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص۲۲۱.
[۶]
انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، ج۱، ص۲۷.
[۸]
رشاد، محمد، اصول فقه، ص۲۳۳.
[۹]
سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ۱۲۱۳.
[۱۰]
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج۴، ص۲۰۴.
[۱۱]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۴۷.
[۱۲]
حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۷۲۱.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن خاص». |