ظن متعارفظن به موضوع یا حکم شرعی از راه‌های معمول را ظن متعارف می‌گویند. ۱ - معنای ظن متعارفظن متعارف، به معنای ظن به حکم شرعی و یا موضوعی است که حکم شرعی دارد و از راه‌ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع برای مکلف حاصل می‌شود. نوع مردم و عقلای عالم معمولاً از راه‌های متعارف به امری ظن پیدا می‌کنند، مانند:ظن حاصل از خبر واحد یا ظواهر کتاب یا اجماع منقول. [۱]
محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظن متعارف». |