سیدعبداللّه بن محمدشفیع مرعشی اصفهانیسیدعبداللّه بن محمدشفیع مرعشی اصفهانی، شاعر و ادیب توانا در قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا عبداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «عشق» فرزند میرزا محمّدشفیع مستوفی موقوفات، ابن میرزا رحمت‌اللّه بن میرزا ابوالحسن حسینی مرعشی، شاعر و ادیب توانا در قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. وی در اصفهان متولّد شده و در این شهر علم و ادب آموخته و به دامادی یکی از سلاطین صفویه درآمد. به فارسی و ترکی شعر نیکو می‌سروده و دیوان او حدود ده هزار بیت شعر داشته است. و نسخه‌ای از آن در کتابخانه آقای حسین کوهی و نسخه‌ای در کتابخانه ملک طهران موجود است. این شعر از اوست: "سیل افتاده است از پا تا خرابم کرده است ••• خورده صد خونابه آتش تا کبابم کرده است" "کی توان ز آب و گل عالم مرا تعمیر کرد ••• سیل بی پروای استغنا خرابم کرده است" "فیض‌ها پُر دیدم از نامهربانی‌های چرخ تلخ ••• کامی‌ها درین مینا گلابم کرده است". ۲ - وفاتعاقبت در سال ۱۰۷۴ق در سن ۳۰ سالگی وفات یافته و جسدش به مشهد مقدس نقل و در جوار حرم مطهر امام رضا (علیه‌السّلام) مدفون شد. [۱]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۱۴۱.
[۲]
شاملو، ولی‌قلی‌بیگ ، قصص الخاقانی، ج۲، ص۱۰۴-۱۰۵.
[۳]
سمرقندی، دولتشاه، تذکره الشّعراء، غنی، ص۹۰.
[۴]
بیگی حبیب‌آبادی، پرویز، تاملی در تذکره روز روشن، ص۵۴۷.
[۵]
ایمان، رحم‌علی‌خان، منتخب اللطایف، ص۴۶۶.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۳۱. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان سده یازدهم(قمری) | ادیبان ایرانی سده یازدهم(قمری) | شعرای اصفهان قرن 11 (قمری) | شعرای ایران قرن 11 (قمری)
|