عرف صحیحعرفِ غیر مخالف با احکام شرعی را عرف صحیح گویند. ۱ - تعریف عرف صحیحعرف صحیح، روش گفتاری یا کرداری رایج میان مردم است که با احکام شرع مخالفتی نداشته و باعث از بین رفتن مصلحتی و یا به وجود آمدن مفسده‌ای نمی‌گردد، مثل: متعارف شدن معنایی برای یک لفظ که غیر از معنای لغوی آن است، و یا رسم شدن پرداخت بخشی از مهریه هنگام عقد، و یا هدیه دادن لباس و زیور آلات به خانم‌ها در دوران نامزدی. [۲]
فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۰.
[۳]
فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۲۲۲.
[۴]
جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ص۳۶۹.
[۵]
زحیلی، وهبه، الوجیز فی اصول الفقه، ص۹۸.
[۶]
زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۲، ص۸۳۰.
[۷]
موسی، کامل، المدخل الی التشریع الاسلامی، ص۲۱۹.
[۸]
بحرالعلوم، محمد، الاجتهاد اصوله و احکامه، ص۸۵.
[۹]
خلاف، عبدالوهاب، علم اصول الفقه و خلاصة التشریع الاسلامی، ص۸۹.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عرف صحیح». رده‌های این صفحه : عرف
|