عزالدین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم آلقدامهعزّالدّین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم، از شخصیت‌های آلِ قُدامه، می‌باشد؛ این خاندان، خاندانی فلسطینیُ‌الاصل و حنبلی‌مذهب که فقیهان، مُسندان، حافظان و قاضیان بسیاری از آن برخاستند و فعالیت علمی ــ دینی آنان در اندیشۀ اسلامی آن روزگار و گسترش مذهب حنبلی تأثیر بزرگی به جای نهاد. ۱ - معرفی اجمالیعزّالدّین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن عبدالله بن ابی‌عمر (۶۶۳-۷۴۸ق/۱۲۶۵-۱۳۴۷م). وی از ابن عبدالدائم و علی‌عمر کرمانی و دیگران حدیث شنید. در جامع مظفری خطبه می‌خواند. در چندین‌جا به تدریس پرداخت. در فقه چیره‌دست بود. اسماعیل بن درجی و دیگران به او اجازه دادند. [۱]
ابن رافع، تقی‌الّدین محمد، الوفیات، ج۲، ص۵۲، به کوشش صالح مهدی عباس و بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۲ق.
[۲]
حسینی شمس‌الدین، ذیول العبر، ج۱، ص۲۶۶-۲۶۷، به کوشش محمد رشاد عبدالمطلب، کویت، وزاره الارشاد و الانباء، جم.
۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل قدامه»، شماره۴۴۸. رده‌های این صفحه : آل قدامه
|