فوریت عرفیفوریت عرفی، فهم عرف از شتاب در امتثال امر مولا می باشد. ۱ - تعریففوریت عرفی، از اقسام فور و تراخی و مقابل فوریت عقلی بوده و به معنای دیدگاه و فهم عرف از مفهوم فوریت امتثال امر مولا شتاب در به جا آوردن فرمان مولا و تعیین مقدار زمان و میزان شتاب مامور ( مکلف ) در به جا آوردن آن امر است. ۲ - مثالبرای مثال، اگر مولا به عبد خود بگوید: برایم آب بیاور، و عبد با چند دقیقه درنگ، به انجام خواسته مولا اقدام نماید، عرف کار وی را پسندیده و او را مطیع می‌داند، زیرا نزد عرف درنگ چند دقیقه‌ای تاخیر محسوب نمی‌شود. اما در فوریت عقلی، عقل می‌گوید مکلف باید در اولین فرصت ممکن، فرمان را اطاعت کند. ۳ - نکتهاصولیونی که در باب اوامر، به فوریت معتقد ند، فوریت عرفی را قصد می‌کنند نه عقلی، زیرا در خطاب‌های شرعی ، فهم عرفی ملاک است. [۱]
الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، اصفهانی، محمد حسین، ص۷۵.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۰۶، برگرفته از مقاله «فوریت عرفی». رده‌های این صفحه : فور و تراخی
|