زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

منقول شرعی





منقول شرعی، لفظ نقل شده به معنای دیگر توسط شرع می باشد.


۱ - تعریف



اگر لفظی در شرع به قصد وضع ، از معنای اولی خود نقل داده شود و در معنای دوم استعمال گردد، آن را منقول شرعی یا حقیقت شرعی می‌گویند،

۱.۱ - مثال


مانند: لفظ « صلاة » که معنای اولی آن « دعا » است، اما در شرع، از معنای اولی نقل و در امری مرکب از افعال و اذکار مخصوص تکبیرة الاحرام ، قرائت ، رکوع ، قیام سجود و... استعمال شده است.
[۱] اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۲۹۴.
[۲] المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۱، ص۲۲۹.


۲ - پانویس


 
۱. اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۲۹۴.
۲. المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۱، ص۲۲۹.
۳. الوافیة فی اصول الفقه، فاضل تونی، عبدالله بن محمد، ص۶۰.    
۴. معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۳۴.    
۵. معارج الاصول، محقق حلی، جعفر بن حسن، ص۵۱.    
۶. مبادی الوصول الی علم الاصول، علامه حلی، حسن بن یوسف، ص (۶۳-۶۲).    


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۶۹، برگرفته از مقاله «منقول شرعی».    

رده‌های این صفحه : لفظ منقول




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.